بر اساس ترکیب شیمیایی (پایه روغن)
روغن‌های موتور دیزلی بر اساس نوع پایه به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
روغن‌های معدنی (Conventional):
🔬 ترکیب:
– استخراج‌شده از نفت خام با فرآیندهای پالایشی ساده.
⚙️ ویژگی ها:
– ارزان‌تر از روغن‌های سنتتیک و نیمه‌سنتتیک.
– مقاومت حرارتی و پایداری شیمیایی کمتر نسبت به انواع سنتتیک.
– مناسب برای موتورهای دیزلی قدیمی یا با طراحی ساده‌تر.
🏭 کاربرد:
– خودروهای دیزلی سبک و سنگین با فناوری قدیمی (مانند کامیون‌های قدیمی یا موتورهای کشاورزی).
– شرایط کاری با دمای متوسط و فشار کاری پایین.
– معایب:
– عمر کوتاه‌تر (نیاز به تعویض زودهنگام).
– عملکرد ضعیف‌تر در دماهای بسیار بالا یا پایین.
روغن‌های سنتتیک (Fully Synthetic):
🔬 ترکیب:
-تولیدشده از طریق فرآیندهای شیمیایی پیشرفته با پایه‌های مصنوعی (مانند پلی‌آلفا-الفین‌ها یا استرها).
⚙️ ویژگی ها:
– مقاومت عالی در برابر اکسیداسیون و دماهای بالا.
– روان‌کاری بهتر در دماهای پایین (جریان‌پذیری بهتر در استارت سرد).
– عمر طولانی‌تر و فاصله تعویض بیشتر (تا 15,000 تا 20,000 کیلومتر در برخی موارد).
– کاهش تشکیل رسوبات و دوده.
🏭 کاربرد:
– موتورهای دیزلی مدرن با فناوری پیشرفته (مانند موتورهای توربوشارژ یا مجهز به سیستم‌های کاهش آلایندگی مانند DPF و EGR).
– خودروهای دیزلی سنگین (کامیون‌ها، اتوبوس‌ها) در شرایط کاری سخت.
– شرایط آب‌وهوایی متنوع (دماهای بسیار پایین یا بالا).
✅ مزایا:
– بهبود راندمان سوخت.
– محافظت بهتر از قطعات موتور در برابر سایش.
روغن‌های نیمه‌سنتتیک (Semi-Synthetic):
🔬 ترکیب:
– ترکیبی از روغن‌های معدنی و سنتتیک (معمولاً 20-30% پایه سنتتیک).
⚙️ ویژگی ها:
– تعادل بین هزینه و عملکرد.
– عملکرد بهتر از روغن‌های معدنی، اما ضعیف‌تر از سنتتیک کامل.
🏭 کاربرد:
– خودروهای دیزلی میان‌رده (مانند وانت‌ها یا SUVهای دیزلی).
– موتورهایی که نیاز به عملکرد متوسط و هزینه مقرون‌به‌صرفه دارند.
✅ مزایا:
– مناسب برای شرایط کاری متنوع با هزینه کمتر نسبت به سنتتیک کامل.